ေဂ်ာပရြာသုိ႕ ခရီးတစ္ေခါက္ (ခရီးသြားေဆာင္းပါး) ~ အေျခခံပညာ(ပညာအေျခခံ) ဘ၀ရသစုံ ျမတ္မ်ိဳးျမင့္မာန္

တာခ်ီလိတ္ျမိဳ႕နယ္၊ လြယ္ေတာ္ခမ္းေက်းရြာအုပ္စု၊ ေဂ်ာပေက်းရြာသုိ႕ (၁၂.၃.၂၀၁၃) တြင္ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ရြာရွိ ပညာေရးမိသားစုမွ ညီငယ္ မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး ဦးေဇာ္မင္း၏ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရျဖစ္ပါသည္။ မိမိအေနျဖင့္လည္း ခရီးသြားေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားျခင္းကိုႏွစ္သက္သျဖင့္ ေရာက္ျဖစ္ေအာင္ သြားေရာက္ခဲ့ပါသည္။

လြယ္ေတာ္ခမ္းေက်းရြာအုပ္စုသည္ တာခ်ီလိတ္ျမိဳ႕မွ မုိင္းဆတ္ျမိဳ႕အထြက္ လမ္းေဘး ဘယ္ညာ တြင္ တည္ရွိပါသည္။ ေက်ာက္တုံးၾကီးမ်ားအား ညီညာသပ္ရပ္စြာ ခင္းထားေသာ တာခ်ီလိတ္ မုိ္င္းဆတ္ လမ္းမႀကီးအတုိင္း သြားၿပီး လမ္း၏ ညာဖက္တြင္ "ေဂ်ာပသုိ႕ သုံးမုိင္" ဟု ဆုိင္းဘုတ္ငယ္ေရးထားသည့္
ေျမနီလမ္းမတြင္၀င္ျပီး ေတာင္ဆင္းေတာင္တက္ နာရီ၀က္ခန္႕ေက်ာ္ပါက ေဂ်ာပရြာသုိ႕

ေရာက္ရွိျပီျဖစ္သည္။ မတ္ေစာက္ေသာ အတက္အဆင္းမ်ားကုိ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရ ေသာ္လည္း သာယာလွပေသာ ေတာင္ေပၚရွဳခင္းမ်ားကုိ ၾကည့္ရွဳခြင့္ရသျဖင့္ ၾကည္ႏူးအေမာေျပေစပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အနည္းငယ္က စတင္ႀကိဳးစားသင္ၾကားခဲ့ေသာ စာသင္ေက်ာင္းငယ္ကုိေတြ႕ခဲ့ရသည္။
လူၾကီးမ်ား အေရးၾကီးေသာကိစၥ ရွိ၍ မဟုတ္ဘဲ ေရာက္ရွိေလ့မရွိေသာေနရာ ျဖစ္လင့္ကစား ညီငယ္ ဦးေဇာ္မင္းသည္ သူတတ္ႏုိ္င္သေလာက္ ေက်ာင္းႏွင့္တူေသာ ေက်ာင္းျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားေနသည္ကုိ မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႕ရွိခဲ့ရသည္။

ထုိ႕ျပင္ ေက်းရြာသူၾကီးဦးေလာ္ရုိးႏွင့္လည္း စကားေျပာခြင့္ရရွိခဲ့ပါသည္။ ထူးျခားသည္မွာေက်းရြာသူၾကီးအျဖစ္ ကာလရွည္ၾကာ ေဆာင္ရြက္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေက်းရြာ၏ ၾကည္ညိဳေလးစားယုံၾကည္မွဳေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိရပါသည္။ ပညာေရးကုိ အားေပးသျဖင့္ တုိးတက္မွဳရွိေၾကာင္းသိရပါသည္။ ယခင္က ယခုေက်ာင္းမွာ ဆရာတည္ျမဲေလ့မရွိဘဲ လက္ရွိေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီး လက္ထက္မွ ဆရာတည္ျမဲလာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ စုိက္ပ်ိဳး ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္ေျပၾကေၾကာင္း သိရွိရသည္။

ဤခရီးတြင္ထူးျခားစြာ သိရွိခဲ့ရသည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကုိ တင္ျပပါမည္။
ေဒသခံ အာခါတုိင္းရင္းသားမ်ားအား ပုိမိုတုိးတက္ေစရန္အတြက္ စီမံကိန္းတစ္ခုကုိ ၂၀၁၃တြင္ စတင္ေနျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ၎စီမံခ်က္မွာ မယ္ဖလုန္ (Mae Fae Luang)ေဒသဖြံ႕ျဖိဳးေရး စီမံခ်က္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ၎စီမံခ်က္ ကြင္းဆင္းမန္ေနဂ်ာ ဦး၀င္းျမတ္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံခြင့္ရရွိခဲ့ပါသည္။ ဦး၀င္းျမတ္သည္ အာခါတုိင္းရင္းသား ပညာတတ္တစ္ဦးျဖစ္ျပီး လူမွဳေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ယခင္ကလည္း စိတ္အားထက္သန္စြာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရသည္။ ေဂ်ာပရြာ ဘုရားေက်ာင္း တြင္ ယာယီရုံးခန္းဖြင့္ထားျပီး စီမံကိန္းရုံး အေဆာက္အဦ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းကုိ စီစဥ္ေနသလုိ ေဒသဖြံ႕ျဖိဳးေရးစီမံကိန္းကုိလည္း စတင္ၾကိဳးစားေနျပီျဖစ္ေၾကာင္းသိရသည္။

အာခါတုိင္းရင္းသားအမ်ားစုေနထုိင္ေသာ ေဒသျပည္သူလူထုု၏ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ စုိက္ပ်ိဳးေရး၊ ေမြးျမဴေရး တုိ႕ကုိ အဓိကကူညီသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၎က႑မ်ားႏွင့္
အတူ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး စသည္တုိ႕ကုိလည္း ကူညီပံ့ပုိးသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
စီမံကိန္းကာလမွာ(၆)ႏွစ္ခန္႕ ၾကာျမင့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဂ်ာပေက်းရြာအပါအ၀င္ ေက်းရြာေပါင္း(၁၄)ရြာ အတြက္ အဓိကေဆာင္ရြက္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း သိရပါသည္။ ယခုစီမံကိန္းကုိ ထုိင္းဘုရင့္အစီအစဥ္ျဖင့္ ကူညီပံ့ပိုးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သိရွိရပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ကပ္လွ်က္ရိွေသာ ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်င္း႐ိုင္း ခရုိင္အတြင္းတြင္လည္း မယ္ဖလုန္ (Mae Fae Luang) ဟူသည့္ ေဒသတစ္ခုရွိပါသည္။ ၎ေဒသတြင္ ထုိင္းႏုိင္ငံသား အာခါလူမ်ိဳးမ်ားေနထုိင္ျပီး လွပေသာ ပန္းဥယ်ာဥ္၊ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေသာ လူေနမွဳအေဆာက္အဦမ်ား
ေရမီး ျပည့္စုံမွဳ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေကာင္းမြန္မွဳမ်ား ရွိေနျပီျဖစ္ပါသည္။ ဤ ကဲ့သုိ႕ မယ္ဖလုန္ေဒသဖြံ႕ျဖိဳးေရးအတြက္ကုိလည္း ထုိင္းဘုရင့္ အစီအစဥ္ျဖင့္ အေကာင္းဆုံး
ေဆာင္ရြက္ေပးထားေၾကာင္းသိရပါသည္။ မယ္ဖလုန္ေဒသဖြံ႕ျဖိဳးမွဳမွာ ေန႕စဥ္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားစြာ လာေရာက္ေလ့လာၾကည့္ရွဳသည့္ အေျခအေနသုိ႕ပင္ ေရာက္ရွိေနျပီး စည္စည္ကားကားျဖင့္
ႏုိ္င္ငံျခား၀င္ေငြမ်ားစြာပင္ ရရွိေနျပီျဖစ္ပါသည္။

စာေရးသူ ကၽြန္ေတာ့္အေနျဖင့္ လြန္ခဲ့ေသာ ၂၀၁၃ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၅ ရက္ေန႕က စာေရးဆရာၾကီး လယ္တြင္းသားေစာခ်စ္၊ စာေရးဆရာေန၀င္းျမင့္၊ ခင္ခင္ထူး တာခ်ီလိတ္ စာေရးဆရာအသင္းက ညီအစ္ကုိမ်ားႏွင့္အတူ တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ျပီးျဖစ္၍ ယခုေဆာင္းပါးကုိ

ေရးျဖစ္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ ေဒသခံမ်ား၏ ပါးစပ္ရာဇ၀င္အရ ထုိင္းဘုရင့္မိသားစုႏွင့္ပတ္သက္၍ အာခါလူမ်ိဳးမ်ားက တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက
ေက်းဇူးရွိခဲ့သျဖင့္
ျပန္လည္ေက်းဇူးဆပ္သည္ဟု ေျပာဆုိၾကပါသည္။
မည္သုိ႕ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ယေန႕ခရီးထြက္ခြာသည့္ ကာလေလးတစ္ခုတြင္ ျမန္မာ့ႏြယ္ဖြား အာခါတုိင္းရင္းသားမ်ား၏ တုိးတက္မွဳ႕ျဖစ္ေစမည့္ အေျခအေနေကာင္းတစ္ခုကုိ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရသျဖင့္ ၀မ္းသာရပါသည္။

ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေဂ်ာပရြာသုိ႕ အလည္ခရီးတစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ပါမူ ဖြံ႕ျဖိဳးတုိးတက္ေနေသာ
ျမန္မာ့ေျမတြင္းမွ အာခါေက်းရြာမ်ားကို ျမင္ေတြ႕တင္ျပသြားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးရင္း ေဆာင္းပါးကုိနိဂုံးခ်ဳပ္အပ္ပါသည္။

ေဆာင္းပါးရွင္။ ။ ျမတ္မ်ဳိးျမင့္မွန္